Ghislaine Umuhire is één van de acht trainees die in september 2020 gestart is bij DNB. Ze vertelt hoe dit traineeship op haar pad kwam, hoe ze haar reis tot nu toe heeft ervaren én prijst het buddysysteem. 

Dat ik met mijn werk echt impact wil maken, stond voor mij al vroeg vast. Ik dacht altijd: het liefst wil ik werken bij een maatschappelijk relevante instelling en tegelijkertijd iets inhoudelijks interessants doen. Ik heb zowel een bachelor Rechten als Filosofie gedaan en daarna de master Law & Finance aan de UvA. Tijdens mijn master volgde ik een vak dat  over Europese wetgeving ging met betrekking tot monetair beleid, waarbij ik een college kreeg van Frank Elderson: een jurist die lang directeur was van DNB en inmiddels van de ECB. Ik vond het allemaal enorm interessant. Toen ik na mijn afstuderen dit traineeship voorbij zag komen in mijn Facebookfeed, besloot ik het er daarom op te wagen. Daar heb ik nog geen dag spijt van gehad.

Spannende selectie

Je hebt bij DNB de mogelijkheid om zoveel verschillende dingen te proberen. Ik zie mezelf als jurist, maar ik kan hier meer. Dat ik werd gekozen, vond ik in eerste instantie moeilijk te geloven. De rondes waren immers, net als bij elk sollicitatieproces, spannend. Vanaf het moment dat ik ‘binnen’ was, werd ik meteen goed en fijn begeleid. Als trainee word je gekoppeld aan een oud-trainee die net is uitgestroomd. Dat buddysysteem vond ik heel prettig: je kunt jouw ervaringen en hobbels delen met een ander die hetzelfde heeft doorgemaakt. Je buddy kan je daardoor negen van de tien keer geruststellen als je tegen zo’n hobbel stuit. De switch van de collegebanken naar een werksituatie is natuurlijk best wennen.

Mini-college van collega’s

Momenteel werk ik op de afdeling internationale verzekeringsgroepen. Hier wordt toezichtgehouden op internationale verzekeraars met een Nederlands hoofdkantoor. Het werk dat ik bij deze afdeling doe, wordt vanwege de pandemie natuurlijk vanuit huis verricht. In eerste instantie vond ik het spannend om thuis te werken in plaats van op kantoor. Het is in het begin namelijk zo aftasten wat je wel en niet kunt doen. Op locatie is dat toch anders: dan zie je bijvoorbeeld of iemand druk is en beslis je op basis daarvan of je wel of niet ‘stoort’. Met die onzekerheden heb ik gelukkig niet lang rondgelopen, want ik kwam er al snel achter dat iedereen bij DNB bereid is om je te helpen en dingen uit te leggen. Als ik iemand binnen mijn team opbelde met een vraag, kreeg ik niet alleen een rustig antwoord maar vaak ook een inhoudelijk mini-college. Ze namen echt de tijd voor me.

Veel verschillende activiteiten

Naast dat ik me hier snel ontwikkel en persoonlijk groei, vind ik het leuk dat er ondanks de pandemie veel dingen worden georganiseerd. Collega’s zoeken elkaar bijvoorbeeld op voor zogenaamde bila-wandelingen (telefonische wandelingen waarbij je met z’n tweetjes overlegt), er zijn veel online borrels en iedereen is betrokken. Daarnaast doe je met de andere trainees activiteiten die niet op de inhoud zijn gericht, maar puur op persoonlijke ontwikkeling. Zo maak je het toch samen mee. Als ik mezelf advies mocht geven, zou ik me zo weer aanmelden voor het DNB traineehsip. Je wordt bij DNB aangemoedigd om uit je comfortzone te stappen en persoonlijke ontwikkeling staat op de eerste plek. Dat is natuurlijk een fantastische manier om je carrière af te trappen.